Der Blog

Je hebt geen tijd nodig om te helen Mensen denken dat ze tijd nodig hebben om te helen. Maar in de meeste gevallen, wat ze echt nodig hebben is nieuwe ervaringen die hun zenuwstelsel een andere realiteit laten zien. Als iemand door trauma gaat of herhaaldelijk teleurgesteld is, dan leert hun zenuwstelsel gevaar, afwijzing en verlies te accepteren. Het begint de pijn te voorspellen, ook als het er niet langer is, dat is het moment dat self sabotage begint. Wat we eigenlijk nodig hebben is nieuwe input. Een veilige vriendschap die je lijf leert dat verbinding veilig is, of grenzen gerespecteerd worden en je laten zien dat het veilig is om je uit te spreken. Helen is niet de afwezigheid van pijn. Het is het aanwezig zijn van een nieuwe correcte ervaring. Omdat het zenuwstelsel niet leert door tijd. Het leert door herhaling en contrast. Het heeft het nodig om iets anders te voelen om te kunnen geloven dat iets anders is. - geschreven door francesca psychologie (vertaald door mezelf) Mocht je spanning ervaren op het gebied van: - Aanrakingen, - Verbinding aangaan, - Jezelf uitspreken, - Grenzen stellen, - Snel afgewezen voelen Dit kunnen allemaal thema’s zijn die in een massage, workshop of dansavond aan bod komen. Bij een massage werken we 1 op 1, bij de dansavonden komen we de thema’s al dansend tegen, bij de workshops kijk je ze in een kleine groep aan. Wat is jouw favoriet om mee te beginnen? Een massage? Lekker dansen? Of een workshop?

Vertrouwen zit in mezelf - Het hier en nu Iedereen heeft altijd zijn eigen waarheid. Het kan helpend zijn om meerdere waarheden te kunnen zien om zo jezelf en de ander beter te begrijpen. Een ander aspect, wat met vertrouwen te maken heeft, is het zijn in het hier en nu. Met heel je aandacht en focus. Ik merk dat wanneer ik in mijn hoofd afdwaal naar conflicten, ik gedachten vastpak, erop ga kauwen, verschillende scenario’s bedenk, de daarbij behorende emoties doorvoel, dan leef ik vooral in mijn hoofd. Het is er allemaal niet echt, het is wat ik heb bedacht. Inclusief sausjes van oordelen en belemmerende overtuigingen. Het kan zorgen voor spanningen in mijn lijf, stress en emoties die voorbij komen zetten. Soms in het bevestigen van mijn eigen waarheid, waar overigens het conflict nooit minder om wordt. Het helpt me om me terug te brengen naar het hier en nu. Mezelf terug brengen naar waar ik op dat moment ben, in welke ruimte ik aanwezig ben, wat ik aan het doen ben, de geuren, wat ik hoor, zie en voel, de sensaties in mijn lijf. Soms kies ik ervoor om iets te gaan doen dat ik leuk vind, om zo mijn gedachten even uit te zetten. Om volledig in het hier en nu te zijn. Het helpt me om in beweging te komen, iets creatiefs te gaan doen, zolang ik er maar vol op kan focussen. Soms staat m’n hoofd zo aan, dat zelfs de dingen die normaal gesproken werken, het niet doen. Heel frustrerend. Ik wil zo graag een rustig hoofd en het lukt dan maar niet. De oordelen die dan voorbij schieten zijn ook zeker niet helpend. Voor dat soort overload situaties heb ik inmiddels een oplossing gevonden. Het is niet perse de makkelijkste en soms ook niet zonder frustratie. Inmiddels kan ik er de humor wel van inzien, de humor die belangrijk is om dingen luchtig te kunnen maken. Ik deel hieronder de methode om volledig in het hier en nu te komen. Weet dat het wel even kan duren, er kunnen allerlei overtuigingen, emoties en oordelen voorbij komen, maar… rust in je hoofd is gegarandeerd. Het gaat alleen wel even duren, dus verwacht niet dat je er binnen vijf minuten van af bent. Oefening baart overigens kunst. Hier komt het: 1. Ik doe een bandje om mijn pols, eentje die er makkelijk om en af gaat 3. Ik zoek een comfortabel plekje, liefste met uitzicht in de natuur (een kamerplant werkt ook) en zorg dat ik het warm (of koud) genoeg heb 4. Telkens als ik merk dat ik in mijn hoofd bezig ben, dan wissel ik het bandje om naar de andere pols Wat doet dit? Het bandje wisselen zorgt ervoor dat je je hoofd terug haalt naar het hier en nu, de wissel zorgt voor een moment van focus. Het maakt je bewust van wat er in je hoofd afspeelt, waar je mee bezig gaat. Het helpt je om te ontdekken hoe je op jezelf reageert: streng, mild of iets ertussenin en: verandert dat na verloop van tijd? Het geeft je de ruimte en de tijd om met een hele simpele handeling jezelf bewust te maken van wanneer je meer in je lijf zakt en wanneer je weer in een stressmodus schiet. Mocht je hier nu geen tijd voor willen nemen, er is ook een quickfix. Namelijk: een (ijs)koude douche. Gegarandeerd dat je dan meteen terug in het hier en nu bent! Wil je toch wat liever zijn voor jezelf: een massage met heerlijk warme olie, in een fijne kamer waar je kunt liggen op een zacht matras, met een lekker muziekje en mijn handen werkt ook perfect!

Ontspannen in zachte handen en warme olie Warmte in combinatie met aanraking ontspant. Juist als het buiten kouder wordt. Het maakt je hoofd leeg, haalt je terug in je lijf. Laat de stress van je afglijden. Even helemaal niks moeten. Je lijf voelen, je lijf volgen. Niet verplicht in een houding blijven, maar lekker gaan liggen. Op je rug, buik of op je zijde. Op elk moment. Je benen en je armen liggen fijn. Je kunt ze verplaatsen. Je helemaal lang maken, klein maken, even gaan zitten. Ademhalen. Van je kruin tot je tenen. Nog verder in je lijf zakken. Vertraagd, rustig, voelend. Warme olie. Niet een klein beetje, maar een fijne laag. Druppels die over je rug glijden. Een ontspannen zucht. Zachte handen, lange strelingen, soepele, fluweelzachte en stevige aanrakingen. Een mix van sensaties. Zonder verwachtingen, zijn met dat wat er is. Soms vallen mensen in slaap, een andere keer worden emoties geraakt, ook opwinding kan voorbij komen. Ervaar dat alles komt en weer gaat. Als golven van de zee. Van te voren is nooit te voorspellen wat er wel of niet voorbij komt. Dat kan elk moment, elke keer weer anders zijn… --  Foto gemaakt naar aanleiding van een massage door de persoon die de massage ontving

Vertrouwen zit in mezelf - Meerdere waarheden kunnen zien Laatst schreef ik al over vertrouwen. Durf ik een ander verhaal te kiezen? Het herhalen van een verhaal maakt dat het paadje in je hersenen, waarmee je dat verhaal schrijft, nog eens belopen wordt. Het slijt in. Volgens je hoofd is dat de enige waarheid geworden. Er kunnen echter meer dingen tegelijkertijd waar zijn. Meerdere waarheden kunnen zien, vraagt om het kunnen veranderen van perspectief. Iets van verschillende kanten kunnen belichten, bekijken en ervaren. Het vraagt om het loslaten van wat ik vasthoud: de waarheid die in mijn hoofd blijft zitten. Het onderzoeken van mijn eigen oordelen, verwachtingen, teleurstellingen en dromen. Meestal heb ik dan iets bij een ander neergelegd dat van mezelf was, om precies dat dan weer terug te krijgen. Mijn hoofd is het daar echter nooit mee eens. Die wil dan de barricade op. Ik vind dit een moeilijk iets. Zeker als iemand, voor mijn gevoel, zwaar over mijn grenzen is gegaan. Ik ga niet graag een conflict aan, de laatste tijd kan ik in een paar seconde enorm boos worden, om dit na een minuut of twee weer los te laten. Het is dan door m’n lijf heen gegaan. Ik heb dan gezegd wat ik wilde zeggen en laat los wat er dan vervolgens mee gebeurd. Vaak merk ik: dit is niet mijn zaak, het is niet aan mij om er iets mee te doen. De keren dat het wel ‘mijn zaak’ is, dan wordt het spannender. Ook dan lukt het steeds vaker om in het moment te zeggen wat ik te zeggen heb. De nasleep duurt dan wel langer, want ‘mijn waarheid’ is voor mijn hoofd natuurlijk ontzettend belangrijk. Ook die dingen van verschillende kanten bekijken, vraagt om het loslaten van mijn eigen ego. Mijn ego wilt dat ik mijn waarheid vast hou, bescherm, koester, in zwelg, verdedigen. Het uitzoomen hierop vraagt om open staan voor andere mogelijkheden. Begrip opbrengen voor andere standpunten die op dat moment zeker niet de mijne zijn. Het voelen welke emoties eronder zitten, wat gezien wil worden, zeker als ik heel veel weerstand heb tegen het innemen van een ander standpunt. Wat heeft dit met vertrouwen te maken? - Het maakt me bewust van oordelen en overtuigingen die nog in me leven - Het raakt emoties en gevoelens die ik liever niet wil voelen - Het zorgt voor begrip Dat begrijpen kan ook een valkuil zijn: het kunnen begrijpen, wil niet zeggen dat ik daarom ook mee moet bewegen of mijn standpunt moet veranderen. Het voelt heel krachtig om, ondanks het begrip, toch voor mezelf en mijn waarheid te blijven staan. Bij voorgesprekken of nagesprekken van een massage komt dit onderwerp soms ter sprake. Het helpt om te kunnen onderzoeken, omdenken, iets van verschillende kanten iets te kunnen bekijken, om van daaruit te kunnen kiezen wat voor dat moment het beste klopt. Het uitspreken van wat je bezig houdt kan je lijf helpen om nog meer de ontspanning in te gaan. Iets wat in je hoofd blijft plakken als conflicterende gedachten, zorgt voor stress in het lijf. Het uitspreken ontspant, dan voelt het lijf zich gezien en gehoord. Er zijn overigens ook mensen waarbij het voorgesprek niet verder gaat als ‘wil je nog iets delen?’, ‘Nee’, ‘ok, dan gaan we nu beginnen met de massage zelf’.

Vertrouwen zit in mezelf - Durf ik te kiezen voor een andere verhaal? Vertrouwen, het is zo’n precair iets! Zoals het spreekwoord al zegt: vertrouwen komt te voet en gaat te paard. Hoe kan het dat het zo snel weg is? In een vinger knip, een flits en ik voel mezelf veranderen, zie een ander veranderen. Het zo zorgvuldig opgebouwde vertrouwen is ineens weg. Als sneeuw voor de zon verdwenen. De afgelopen jaren heb ik er bij mezelf eens ingekeken. In dat vertrouwen. Wanneer dat weggaat. Waar dat voor mij mee te maken heeft. Hoe het voor mij werkt. Ik kwam tot een conclusie die wellicht wenkbrauwen op gaat trekken. Ik daag je uit om het te onderzoeken. Vertrouwen heeft (net als me veilig voelen) alles te maken met mezelf. Niets met de ander. Misschien wil je het nog eens lezen: Vertrouwen heeft alles te maken met mezelf. Niets met de ander. Om een voorbeeld te geven: Mijn route app in de auto. Ik heb een periode gehad dat ik continu op dat schermpje zat te kijken om maar de juiste route te volgen. Dit werd steeds erger: zelfs op bekende wegen. Dus besloot ik: geluid aan en niet of zo min mogelijk op dat scherm kijken. Wat een uitdaging is dat! Onrust in m’n lijf, steeds denken dat ik nu echt verkeerd ga rijden en of ik dan wel op tijd zou aankomen. Na verloop van tijd, volhoudend, door deze gedachtes (en dientengevolge spanning in mijn lijf) rijdend, kwam er steeds meer rust. En vertrouwen. Een ander voorbeeld: Ik stond in een aanrakingsoefening. Diegene raakte mijn oren aan en ging steeds verder naar de binnenkant van mijn oor. Mijn hoofd begon al te schreeuwen: ‘straks steekt hij z’n vinger in m’n oor!’. Ik wist nu waar mijn grens lag en weet van mezelf dat ik die kan communiceren. Ik koos er in dat moment voor om af te wachten, te kijken en voelen wat er zou gebeuren. Hij stak z’n vinger niet in m’n oor. Wat hij wel deed, weet ik niet precies, ik voelde wel dat m’n lijf zachter werd en smolt. Zo kwam ik ineens iets fijns tegen, terwijl mijn hoofd het niet vertrouwde. Een laatste voorbeeld: Toen ik burn-out was, kreeg ik last van paniek en angst aanvallen. De trigger was verbinding en aanraking, met name met mannen. Een man die de kamer binnen kwam lopen was in die tijd al genoeg om mijn trigger af te laten gaan (laat staan dat er een aanraking was). Ik merkte dat de angst in mezelf zat. Ik kwam erachter dat ik bang was dat de ander mijn grenzen niet zou accepteren. Heel eerlijk gezegd wist ik zelf mijn grenzen niet eens en kon ze dus ook niet goed communiceren. ‘Die mannen zijn niet te vertrouwen’, dacht ik. Maar eigenlijk kende en vertrouwde ik mezelf niet. Dit voorbeeld, van mannen die mogelijk niet te vertrouwen zijn, kom ik vaker tegen bij vrouwen. Met de gedachte die vaak uitgesproken wordt: ‘ze zijn maar op 1 ding uit!’, om vervolgens zich zwaar beledigd te voelen. Ik weet inmiddels dat dit anders is. Hoe ik dat weet? Ik heb mijn eigen angsten, mijn eigen vertrouwen in anderen aangekeken. Ik weet dat ik mijn eigen grenzen kan voelen en communiceren. Ik weet dat ik mezelf aan m’n eigen grenzen kan houden. Er zijn zoveel mannen die me daarmee geholpen hebben! Inmiddels ben ik er ook achter dat niet die man in sommige gevallen op ‘1 ding uit is’, maar … heel eerlijk???… ikzelf. (En nee… dat is geen uitnodiging). Het heeft even geduurd voordat ik dat zag van mezelf, ervoor durven uitkomen is ook best spannend! Dat maakt dat ik mannen vertrouw, me er veilig bij voel. Vaak heb ik met mannen gesprekken, hun frustratie over het beeld dat ze altijd op 1 ding uit zijn, hun verlangen naar een knuffel, het vasthouden van een hand, een arm om iemand heen kunnen slaan. Het niet meer durven bewegen naar een vrouw toe, uit angst om over haar grenzen te gaan. Om vervolgens te horen dat ze te lief zijn, mister Nice Guy, ze het niet voelen (natuurlijk… want de polariteit en aantrekkingskracht verdwijnt als mensen op hun tenen lopen!) Het komt voor mij uit op 1 ding: Wat wil ik (niet)? Dat maakt het makkelijker om een richting te kiezen. Laat ik het los, of ga er voor staan? Met weten wat ik wil komen er weer andere aspecten naar boven: Durf ik dit te communiceren? Communiceer ik van te voren, in het moment of achteraf? Ik heb gemerkt dat in het moment het sterkste werkt om mijn vertrouwen op te bouwen. Vooraf: dan probeer ik iets te voorkomen. Achteraf: dan is het niet in het moment gelukt en oefen ik alvast met uitspreken voor een volgende keer, zodat ik beter weet welke woorden ik kan kiezen. Kan ik zijn met ongemakkelijke gevoelens als ik anders kies dan dat ik normaal zou doen? Ben ik mild naar mezelf (en de ander!) als het anders uitpakt dan ik graag had gewild? Het kan heel helpend zijn om mijn patronen hieromheen te ontdekken, om dan vervolgens bewust het eens anders te doen. Hiermee roep ik ongemakkelijke gevoelens op. Ik weet dat, voel dat. Dit gevoel zegt me dat ik een ander pad aan het ontdekken bent. Ik doe niks fout, alleen iets anders dan normaal. Het kan me zomaar iets moois en verrassends opleveren! Een andere stap is in het hier en nu kunnen zijn. Daar kom ik een andere keer op terug. Het vergroten van je vertrouwen kan je bespreken of uit proberen bij een massage of een workshop. De meeste mensen die een massage ondergaan liggen bijvoorbeeld stil op een tafel. Ik geef mijn massages op een mat. Dit geeft je de vrijheid om te bewegen. Om te ontdekken wat het doet als je het anders doet dan je normaal gesproken gewend bent. Te ervaren dat je je eigen lijf mag volgen, erop mag vertrouwen dat dat klopt. 

We mogen weer! Soms voel ik me net een flipperkast waar vijf bonusballen ingeschoten worden. Pieuw, ping, ping, ping, rrrrtttt, bam, kedeng, tschhhh! Alles gaat tegelijkertijd af, het is een groot feest, yeeeeaaahh… wooeeehooeeee! De energie spuit door mijn lijf als een fontein met vrolijke kleuren, glitters en liters water. Heerlijk! Zo voelt het voor mij als ik me bezig hou met Tantric dance of de Verbindingsdans. Fris stuiterend van de energie kom ik als deelnemer vaak de zaal binnengesprankeld. Alsof ik op wolkjes loop. Vrolijk en vrij. Vaak duren meditaties en intentierondes dan eindeloos lang voor mijn gevoel. Ik moet die energie kwijt! Boing- boing - boing (zie me gaaaaaan!) Na verloop van tijd zak ik steeds meer in mijn lichaam, kan ik me meer overgeven, aaaahhhh, ooohhhh, hmmmm, zucht. Nu ik Tantric dance mag faciliteren, loop ik nog steeds te stuiteren, mijn eigen tempo aanhoudend, moeite met vertragen, want: FEEST, we mogen weer! Dus neem ik je mee in mijn feestje, vol energie en plezier, want dat blijkt ook te kunnen. Om ook daar in volle overgave, vertraging, versnellen en genieten te gaan. Omdat beide kan Plezier en overgave Versnellen en vertragen Hmmmm Hieronder een klein stukje van de demo van een Tantric Dance avond:

Help! Ik kan niet dansen… maar zou zo graag een keertje mee willen doen! Dansen… ik heb er zoveel plezier in. Ik gun iedereen dat plezier. Ik doe het graag en ik praat erover. Met iedereen die het horen wil. Vaak krijg ik terug: ‘ik kan niet dansen, ik zou wel graag willen, maar hoe dan?’ Heerlijk zo’n vraag. Er schuilt voor mij een verlangen achter. Naar vrij kunnen bewegen Mogen genieten van je lijf Spelen Vrijheid Experimenteren Samen plezier maken En dat is precies waar mijn dansavonden over gaan. Samen plezier maken. Uitproberen wat werkt. Fouten maken. Zijn met wat er is. Het is zó ontzettend leuk om fouten te maken! Een botsing Iemand die precies de verkeerde kant opdraait dan ik had bedacht Een beweging die net even anders gaat Verbaasd zijn over waar ik uitkom tijdens een beweging Willen volgen en dan voelen… oeps… dit was m’n eigen dansje! Of… de verwarring voelen: waar wil deze persoon nu heen??? Spelen met vertraging en snelheid, bewegingen en mensen, geluiden durven maken, genieten van de muziek, het samen zijn. Ik heb er zin in!  Dans je mee?? Ook als je niet kunt dansen? Juist als je niet kunt dansen! Ow… en als je wel kunt dansen… heerlijk! Je bent ook dan van harte welkom!

Licht in de duisternis In mei 2025 maakte ik een visionboard. Met grote letters stond daarop: ‘licht in de duisternis’. Ik vroeg me af wat deze zin me zou brengen in de periode die ging komen. Licht. Ik snakte er naar. Lichter in mijn hoofd, lichter door het leven. Soms heb ik van die dips die nooit lijken te eindigen. Achteraf duurt het vaak maar even. Emotionele schommelingen door mijn cyclus, triggers die, al dan niet onverwachts, voorbij komen, gedoe dat er ineens is. Oordelen over mezelf die door mijn hoofd gieren, ze werken niet echt helpend, maar wijzen me wel op wat ik nog te doen heb. Licht dus. In die duisternis. Ik ontdekte dat in die duisternis vooral een gevoel van eenzaamheid hangt. Niet perse de situatie maakt dat ik intens verdrietig kan zijn, maar vooral het gevoel van eenzaamheid is wat het zwaar maakt. Er volgde een workshop waarbij ik mensen meenam naar die plek. Die plek waar verdriet gevoeld wordt. Kijkend in de liefdevolle ogen van een ander. Om er vervolgens achter te komen dat je nooit meer alleen bent met die herinnering. Er zijn nu liefdevolle ogen aan gekoppeld, de eenzaamheid verzacht en verdwijnt. Heel intens, heel liefdevol, heel helend. Ook plezier bleek ik ergens achter te hebben gelaten. In mijn hoofd was het gerelateerd aan een andere plek. Een plek waar ik niet meer kom. Ik realiseerde me: het plezier zit in mij, ik heb het niet daar achtergelaten. Ik heb het ernaartoe gebracht en daarna weer meegenomen. Hoe deed ik dat ook alweer… bewust plezier maken? Het hosten van Tantric dance zijn ook van die momenten dat ik vol ‘aan’ ga. Plezier, mag er naast alle andere emoties, zeker bestaan! Beweeg ermee, dans, adem en geniet van dat wat er is. Er volgde een visionboard avond met het thema Plezier, zie onderstaande foto voor mijn resultaat! 

Ze draagt het teken van kracht en dapper zijn De heldin die gevaar heeft gezien, angst en de dood recht in de ogen aangekeken. Kijkt beschaamd even weg. ‘Let maar niet op mijn borsten. Eentje is verminkt doordat ik borstkanker heb gehad’. Lieve vrouw, lieve vrouwen. Wat een kracht. Wat een moed. Om zoiets aan te kijken, te overleven, het na te kunnen vertellen. Om dan vervolgens met schaamte weg te kijken? Het te benoemen als verminking? Ik gun je het licht in je ogen te zien. De stralende glimlach en je littekens te dragen met de kracht die je nodig had om door dit proces te kunnen gaan. Die kracht die jouw lichaam nog steeds draagt. Ik gun je die littekens anders te gaan bekijken, te eren voor wat het is: een teken van kracht en dapper zijn. Hoe heftig is het om zo’n boodschap te krijgen. Een boodschap die angst aan jaagt. Nog zoveel te doen. Ik wil door. Verder. LEVEN. En dat doe je. Je leeft. Vier dat leven. Laat het de wereld zien. Het kan. Het mag. Geniet van jouw triomf, jouw lijf. De klap in je gezicht die je te boven bent gekomen. Geslagen, maar zeker niet ten onder gegaan.  Voel je vrij Beweeg Haal adem Laat je lichaam stralen als nooit tevoren Het kan Nu