Overdenken: het lijf voelt zich niet veilig

Soms gaat mijn hoofd ineens aan. Zit ik eerst nog heerlijk in mijn lijf… en dan… BAM

Gedachten die over elkaar heen buitelen, analyserend, berekenend, de ander en mezelf willen begrijpen. Een grotere chaos is dan niet denkbaar.

Inmiddels weet ik: er wordt een grens geraakt. Ik voel me nu niet veilig en schiet als signaal daarvan in mijn hoofd. Zelfs als mijn lijf verder niet reageert, is er blijkbaar wel iets geraakt wat mijn hoofd aangezet heeft.

Als ik hier niet alert op ben, zijn dit meestal de momenten dat mensen over mijn grenzen heen gaan. Mijn lijf reageert dan namelijk niet. Het lijkt dan in een soort please freeze te zitten en kan dus doorgaan met iets dat niet ok is. 

Voor mij is het dan belangrijk om te vertragen. Even afstand te nemen. Te voelen. Als ik adequaat reageer op mijn behoefte om te vertragen en even afstand te nemen, roept dit vaak heftige emoties op. Geen idee waarom precies.

Emoties die om aandacht vragen, schreeuwen bijna. Heftig, als een vloedgolf.

Veel vaker heb ik de neiging om er gewoon overheen te stappen. Laat dat hoofd maar ratelen en denken.  Wetend dat het niet gaat helpen, er lijkt een soort elastiekje aan te zitten.

Mocht je die neiging van eroverheen stappen herkennen, kijk eens of je je hoofd dan de volgende vragen kan stellen:

- Welle emotie wil ik nu niet voelen?

- Welke waarheid vermijd ik omdat het pijn doet?

- Welk deel van mij voelt zich niet veilig genoeg om dit te kunnen doorvoelen?

Soms krijg je dan ineens verrassende antwoorden, kan je er ineens wel mee gaan zitten en gaan emoties door je systeem heen in plaats van dat het opgeslagen blijft zitten. Neem de tijd voor jezelf om er te zijn, te voelen, adem te halen. Misschien te huilen of op een kussen te slaan.

Maar neem jezelf, jouw lijf en zeker ook dit signaal van je hoofd serieus. Het is er niet voor niks. 

Tijdens massages, workshops en dansavonden kan je je  innerlijke strijd nader onderzoeken.