Zullen we een kopje koffie drinken? - eindeloos praten helpt niet

Soms spreek ik nieuwe mensen in mijn privé tijd. Enthousiast als ik vaak ben, komen ook mijn werkzaamheden regelmatig voorbij.

De reacties zijn wisselend. Van mensen die er meteen bovenop duiken en alles willen weten tot mensen die met opgetrokken wenkbrauwen een kwartslag draaien en m’n leven uitwandelen. Ik zie de oordelen vaak zo mee wandelen met die persoon.

Vaak gaan mensen die niet bekend zijn met tantra toch even polsen of hun idee ook klopt met de realiteit. Fijn, want dat kan dan net weer een ander, meer ontspannen, beeld geven.

Soms krijg ik achteraf de vraag of ik dan nog eens een kopje koffie wil doen, omdat iemand dan nog meer wil horen. Meestal ga ik daar niet op in.

Niet omdat ik die persoon niet aardig vind, of niet in mijn praktijk wil verwelkomen of geen koffie lust, wel omdat erover praten niet zoveel zin heeft.



Je moet het doen, ervaren, voelen, proeven. Dan pas merk je of het bij je past. Soms met gezonde weerstand, vaak met tomeloos plezier en genieten.

Wanneer mag ik jouw verwelkomen?