Ze draagt het teken van kracht en dapper zijn

De heldin die gevaar heeft gezien, angst en de dood recht in de ogen aangekeken. Kijkt beschaamd even weg. ‘Let maar niet op mijn borsten. Eentje is verminkt doordat ik borstkanker heb gehad’.

Lieve vrouw, lieve vrouwen. Wat een kracht. Wat een moed. Om zoiets aan te kijken, te overleven, het na te kunnen vertellen.

Om dan vervolgens met schaamte weg te kijken? Het te benoemen als verminking?

Ik gun je het licht in je ogen te zien. De stralende glimlach en je littekens te dragen met de kracht die je nodig had om door dit proces te kunnen gaan. Die kracht die jouw lichaam nog steeds draagt.

Ik gun je die littekens anders te gaan bekijken, te eren voor wat het is: een teken van kracht en dapper zijn.

Hoe heftig is het om zo’n boodschap te krijgen. Een boodschap die angst aan jaagt. Nog zoveel te doen. Ik wil door. Verder. LEVEN.

En dat doe je. Je leeft.

Vier dat leven. Laat het de wereld zien. Het kan. Het mag. Geniet van jouw triomf, jouw lijf. De klap in je gezicht die je te boven bent gekomen. Geslagen, maar zeker niet ten onder gegaan.



Voel je vrij

Beweeg

Haal adem

Laat je lichaam stralen als nooit tevoren

Het kan

Nu