Mag ik hiervan genieten?

Van mijn lijf?

Een aanraking?

Er zijn zoals ik ben?

Op dit moment?

Mag ik hier helemaal van genieten?

Zonder dat het nodig is om iets terug te hoeven doen?

Mag dat?

Kan dat?

Ben ik wel goed genoeg als ik niks terug doe? Dat hoort toch zo, dat ik iets terug doe?

Soms komt deze reactie tijdens of na een massage. Er wordt verbinding en liefde ervaren, iemand kan daar even van in de war raken. Hoe er gedacht wordt dat het ‘hoort’ en hoe het daadwerkelijk is. 

Liefde is geen ruilhandel. Het is niet: jij doet dit voor mij, dus ik doe dat voor jou.

Liefde is geven wat ik te geven hebt, op het moment dat ik dit kan geven. Zonder te verwachten om iets terug te krijgen.

Liefde is ontvangen wat een ander geeft, op de manier waarop het gegeven wordt. Zonder of bewust van oordeel. Je mag tenslotte mild zijn voor jezelf. Ook dat is liefde.

Liefde is communiceren hoe het voor me werkt en ook wat niet werkt. Wat ik nodig heb, wat er speelt in mijn hoofd, zonder de verwachting dat jij het mij geeft of er iets aan doet.

Liefde is aangeven dat ik geen ruimte heb om te luisteren, omdat mijn emmer even vol zit.

Liefde werkt openend, helend, rustgevend.

En soms voelt deze liefde ongemakkelijk, krampt mijn lijf en voel ik mijn adem stokken. Vaak op momenten dat ik iets liefdevols voor mezelf doe. Iets liefdevols voor mezelf wat ik eerder niet heb toegestaan: een grens aangeven en daarvoor blijven staan bijvoorbeeld.

Die kramp is het signaal van liefde die ik mezelf nooit heb toegestaan, omdat ik het nodig vond om een ander te pleasen. Andermans ‘ja’ was belangrijker, dan mijn ‘nee’. Als ik mij ‘nee’ belangrijker maak, dan geeft mijn lijf die kramp.

Mag ik dit? Zodat er daarna weer nieuwe liefde door mijn lijf kan stromen. Voelt niet fijn op dat moment, is het wel. Het verteld me hoe vaak en hoe lang ik mijn eigen ‘nee’ niet heb willen horen. Daarna kan ik altijd weer wat beter ademhalen.

Ja… ik mag genieten van mijn lijf. Ik leer steeds beter haar signalen herkennen en begrijpen.