In zachtheid zit echte moed

1 juli 2025

In zachtheid zit echte moed


Geraakt werd ik door de zachte woorden van Sara Kroos. Het is heel moedig om zacht te zijn, te blijven als ik wil uithalen, vechten tegen onrecht waarvan ik vind dat me is aangedaan. Midden in de shit wil ik mijn tanden laten zien, de ander verscheuren, onderuithalen. Ongeacht of het terecht is of niet. Ongeacht wie er gelijk heeft. Boos. Laaiend. Uithalend.


Om dan adem te halen. Te zakken naar mijn buik. Dat is nog een hele uitdaging. Mijn hoofd schiet regelmatig de andere kant op. De kant van het vechten. De kant van het onrechtvaardig voelen. Niet dat dat gaat helpen overigens. Ik heb er vooral mezelf mee. Het kost energie en de focus gaat naar mensen of situaties waar ik juist geen energie meer aan wil besteden.


Zacht staat voor mij ook voor kwetsbaar zijn. Me volledig durven laten zien. Niet doorgaan, of ‘moed en ballen’ tonen en met spullen of woorden gooien totdat ik rode wangen heb en buiten adem ben. Zacht staat voor rustig ademhalen. Durven voelen dat ik een ander pad nodig heb. Dankbaar dat de ander dit laat zien, ook al is het op een minder fijne manier. En dat dan laten zien. Daar is pas moed voor nodig!


Zacht.


Zacht is moedig wachtend tot een aap uit de mouw komt, om dan liefdevol te zeggen dat dit niet bij mij past. Zacht is, met een glimlach voelend in mijn lijf, een andere kant op te gaan. Zonder met modder te gooien. Zacht is voelen wanneer mijn lijf sluit en accepteren dat hier mijn antwoord zit, zonder dat antwoord te willen veranderen. Zacht.


Lukt me dat altijd? Nee. Natuurlijk niet. Nog niet. Ik word ook geraakt en haal dan uit. Ben dan even alle zachtheid kwijt. Het wordt dan de lelijkste versie van mezelf. En hé: dat is soms ook best wel even lekker. Pure moordlust voelend. De keel door willen bijten en even heel hard stampen. Lijkt dan een goed plan. Is het niet.


Gelukkig hoef ik niet altijd toe te geven aan impulsen. Kan ik zijn met ongemakkelijke gevoelens en emoties. Blijf ik ademhalen. Praten met mensen die dichtbij staan. Knal ik deuren dicht. En daarna nog eens, maar dan zachter. Zachter, nog zachter. De deur sluit…shhhh…zachtjes. Om ook weer open te kunnen gaan. 


Het filmpje van Sara Kroos vind je hier: