Vier voorwaarden om verbinding te vergroten

Als iemand iets leuk vindt wat ik ook leuk vind, ontstaat er soms een spontane verbinding. Vrolijk kletsend over dat wat ons beide raakt. Woorden vindend om aan te geven waar de nieuwsgierigheid stroomt, waar tegenaan gelopen wordt en hoe de ander dit dan ziet. Kruisbestuiving van ideeën en ervaringen.

Op de dansvloer ontstaat verbinding door oogcontact, een glimlach of een gedeelde beweging. Dichtbij of ver weg. De ademhaling die synchroniseert, het plezier dat eruit voort kan vloeien. Juist het zonder woorden samen genieten van beweging en elkaar zien, ervaren, voelen (en dat kan ook energetisch in plaats van fysiek) ervaar ik als magisch. 

Helemaal bijzonder zijn de momenten die ik deel met mensen zonder dat ik of de ander iets hoeft. In stilte, vaak in de natuur. Ik laad op dat soort momenten op. Het voelt sereen, kloppend. Samen stil kunnen zijn is ultiem verbinden.

Ik heb vier voorwaarden ontdekt, die mij helpen om in dat moment volledig in verbinding te kunnen zijn:

1. Alles wat mogelijk in mijn hoofd speelt en in de weg staat is uitgesproken. Het voeren van een gesprek vooraf met daarin de highlights van waar mijn hoofd druk mee is, helpt me om mezelf te horen, in mijn lijf te zakken, even te kauwen op waar ik nu zo druk mee ben. Ook het zonder oordeel luisteren naar de ander, helpt me om dichter bij mezelf te blijven: ik hoef er zelf niks mee, maar kan wel onderzoeken wat me raakt of waar mijn hoofd op aan gaat.
   
   
2. Ik voel mijn lijf en ben daar met mijn aandacht bij. Zodra ik met mijn aandacht teveel bij de ander ben, verlies ik het contact met mezelf, ontstaan er oordelen of onzekerheid en verlies daardoor dus de verbinding. Als ik voelend aanwezig ben in mijn lijf, alert ben op signalen van comfort en discomfort en deze dus meteen kan tackelen, geeft me dat een veilig gevoel: ‘I get me!’ Waardoor ik nog meer in mijn lijf zak, aanwezig kan zijn in het moment en daarmee verbinding kan maken met de ander. Probeer deze maar eens uit!
   
   
3. Mijn hoofd wil zijn waar ik op dat moment ben. Dit is iets dat ik niet kan afdwingen. Ik kan er wel bewust van zijn. Ik kan weerstand voelen, oordelen tackelen, bewust worden van gedachte stromen. Het helpt mij om te kiezen om op een van mijn zintuigen te focussen. Soms zak ik dan ineens in mijn lijf, gaat mijn hoofd uit en kan ik me verwonderen over waar en met wie ik op dat moment ben. Ik kan dan ineens heel veel dankbaarheid voelen, soms gevolgd door emoties.
   
   
4. Ik ervaar rust en ruimte in mijn lijf. Het hoeft niks, nergens heen, het ontspant. Alsof het moment eeuwig mag duren, met vaak een zachte uitdrukking op mijn gezicht. Een vergelijkbaar gevoel van verbinding kan ik hebben in een onverwachte situatie. Er valt een emmer koud water ‘per ongeluk’ over me heen. Het zorgt ervoor dat ik meteen in mijn lijf zak. Mijn hoofd gaat accuut uit. Zeker als ik me gestresst voel, mijn hoofd vol oordelen borrelt of ik ergens heel chagrijnig niet wil zijn. Het helpt om dan een schrikreactie te veroorzaken. Niet erg comfortabel, wel heel helpend. Een koude douche, een doorn die in mijn huid prikt, het haalt me helemaal naar het hier en nu.
   
   

Hier en nu…

Daar is de magie

De enige plek waarin ik me echt verbonden voel met alles om me heen

Zonder dat er verandering nodig is



Flow

Ademhalen

In

Uit

Natuurlijk